چطوردعوای فرزندان را منصفانه قضاوت کنیم؟
تاریخ انتشار: ۹ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۳۱۱۰۶
گروه زندگی:«چرا عروسک من و برداشتی؟ این اسباب بازی منه! دست به وسایل من نزن!» این‌ها جمله‌های آشنا بین برخی فرزندان یک خانواده است. خانواده‌هایی که بچه کوچک دارند شاید در روز چندین بار این جملات به گوششان خورده باشد و شاهد دعوا بین فرزندشان هم باشند. این یک موضوع کاملا طبیعی است بین کودکان کم سن وسال.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نسیم یزدانی مشاور خانواده
دعوا کردن بین کودکان یک امر رایج و طبیعی است در اصل کودکان با هم دعوا می‌کنند چون مهارت حل مسئله را ندارند. یک علت دیگر این است که کودکان در یک رقابت برای اثبات خودشان پیش چشم والدین هستند و می‌خواهند خود را در چشم پدر و مادر عزیزتر کنند. اصولا کودکان زیر سن چهارسال توانایی دیگری جز پرخاش برای گرفتن حق خود را ندارند. در سنین پنج تا هفت سالگی راحت‌تر می‌توان به بچه‌ها توضیح داد که چگونه مشکل خود را مطرح کنند. سن هشت تا دوازده سال هم باید کمترین اختلاف را بین فرزندان شاهد باشیم و کودکان بیشتر به سمت یاد گیری بروند.
*عوامل اثرگذار در شدت گرفتن دعوای کودکان
اول اینکه خلق و خوی هر بچه‌ای با هم متفاوت است. بعضی از بچه‌ها به طور طبعی و ژنتیکی تمایل به دعوا دارند در مقابل بچه‌هایی که روحیه خجالتی دارند حتی زمانی که حقشان هم خورده می‌شود در پی دفاع از خود نیستند.
عامل دوم رسانه‌ها وکارتون‌هایی هستند که بزرگتر‌ها اجازه می‌دهند فرزندشان نگاه کنند که آموزش دهنده چگونه رفتار کردن کودکان باهم است مثل چگونه حرف زدن، دعوا، و…
عامل سوم، محیط رشد و تربیت کودک است خانواده‌هایی که تنش و دعوا بین آن‌ها زیاد است معمولا کودکان هم پرخاشگر می‌شوند.
عامل چهارم سبک فرزندپروری و تربیتی والدین است، والدینی که خیلی خدمات می‌دهند یا خیلی محروم می‌کنند و یا سبک‌های سخت گیرانه یا سهل گیرانه دارند خود نیز اثر گذار در شخصیت فرزندشان است.
*باید و نبایدهای رفتاری پدر ومادر برای پیشگیری از دعوا
شاید سوال خیلی از پدر و مادرها این باشد که زمان دعوای فرزندشان چه کارهایی باید انجام دهند و چه کارهایی نباید؟ این کارشناس در پاسخ چنین می‌گوید: «اول اینکه والدین نباید نوعی رفتار کنند که طرفداری از یک بچه باشد مثلا وقتی می‌بینند کودکشان با برادر یا خواهرش دعوا کرده نگویند حق با برادرت بود و تو اشتباه کردی، قضاوت نداشته باشند، اصولا ما می‌گوییم که والدین قاضی نباشند چون ممکن است با قضاوت شما فرزندتان احساس کند برای والدینشان دوست داشتنی نیست و خواهر یا برادرش مهم است و این باعث ایجاد حس رقابت بین آن‌ها شود و سازگاریشان باهم کم شود. معمولا والدین قاضی بیشترین ضرر را به فرند خود می‌زنند.دوم اینکه ناعادلانه صحبت نکنند والدین خیلی باید توجه داشته باشند که بی‌عدالتی را به فرزندشان منتقل نکنند. چگونه این کار را انجام دهند؟ پدر و مادر باید بیایند و فقط شنونده باشند طرفداری نکنند. ممکن است در یک دعوایی بین فرزندانتان یکی از بچه‌ها آسیب جدی به خواهر یا برادرش زده باشد اینجا باید والدین طرفداری کودکی که آسیب جدی دیده است را داشته باشند در مواقعی که همه چیز معلوم و مشهود است و شما طرفداری می‌کنید این طرفداری عادلانه تلقی می‌شود. فرزندتان را فقط برای آسیب زدن به خواهر یا برادرش مواخذه کنید و با این ادبیات با فرزندتان صحبت نکنید که تو خیلی بدقلقی و بچه بدی هستی و به حرف ما گوش نمی‌کنی به طور کلی برچسب‌های منفی به فرزندتان نزنید، چون فرزندتان استنباط و استدلال ذهنی و منطقی بالایی ندارد این موضوع در ذهنش شکل می‌گیرد که پدر و مادر من همیشه طرف خواهر و برادرم را می‌گیرد و باعث می‌شود کودک در مشکلاتش به پدر و مادر خود پناه نیاورد.سوم اینکه روابط دوستی فرزندشان را محدود نکنند به طور کلی اگر بچه‌ها با دوستان هم سن وسال خود رابطه بیشتر و بهتری داشته باشند و ارتباط گرفتن با بچه‌ها را یاد بگیرند باعث می‌شود بچه‌ها خواهر برادری خوبی باهم داشته باشند.»
*والدین چه کار کنند که دعواها کمتر شود
برای اینکه کمتر شاهد دعوای فرزندتان باشید این نکته های طلایی را به یاد داشته باشید: «اول اینکه والدین تمام تلاش خود را کنند که هدفشان از ورود به دعوا مشخص کنند هدف والدین در دعوا فقط شنونده بودن باشد.
دوم اینکه نقش آموزش دهنده را داشته باشند با بچه‌ها صحبت کنند و به طور کامل حل مسئله را به آن‌ها یاد دهند.
سوم باید حق انتخاب داشتن به فرزند خود را اموزش دهند مثلا بگویند که بیا انتخاب کن که با برادر یا خواهرت دعوا کنی و قهر باشی یا اینکه باهم دوست باشید و بازی کنید و اگر فرزندت انتخاب کرد که دعوا کند بگو من به انتخابت احترام می‌گذارم اگر دعوا کردی و ببین نتیجه چه شد؟ این دعوا فایده‌ای داشت برایتان؟ تنها اثرش این بود که تنها ماندی و هیچ کس با تو دوست نشد.
چهارم ایجاد قانون از طرف پدر و مادر برای بچه‌ها است. والدین باید با فرزند خود صحبت کنند و بگویند که در خانه باهم دعوا نکنید و اگر این اتفاق افتاد تنبیه خواهید شد.
پنجم این که قدرت پذیرش و یا رد مسئله را در بازی با بچه‌ها تمرین کنند. همین طور با تکنیک‌هایی در بازی به فرزندشان یاد بدهند که احساسات خود را بیان کنند.»
پایان پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: دعوا کودک پرخاشگر مشاوره داشته باشند پدر و مادر بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۳۱۱۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حسین قناعت:«والدین امانتی» به کودکان حفاظت از محیط زیست را آموزش می‌دهد/ فیلم کودک با اکران آنلاین بهتر دیده می‌شود
به گزارش خبرآنلاین، کارگردان فیلم سینمایی «لازانیا» درباره ساخت فیلم انیمیشن و ارتباط بهتر مخاطب با این آثار گفت: من به سینمای انیمیشن نیز علاقه دارم و اتفاقاً دو طرح برای ساخت اثر در این قالب نوشته‌ام. من هیچ‌گاه به دنبال کسب جایزه از جشنواره‌ها نبودم و سینمایی که مورد علاقه‌ام بوده را دنبال کردم و در فیلم‌هایم به فضای فانتزی همواره توجه داشته‌ام. سینمای من غیر از فیلم «دزد و پری» که مختص مخاطب خردسال است، معمولاً سینمایی است که مخاطبش خانواده‌ها هستند و سعی دارم قصه‌پردازی کنم و فانتزی را هم به خوبی می‌شناسم. سریال «دیو و ماه پیشونی» همزمان در چهار پلتفرم پخش شد توانست جزو پربیننده‌ترین سریال‌های کودک و نوجوان شبکه نمایش خانگی باشد. در این سریال سعی کردم خانواده‌ها و کودکان را به شاهنامه و کتابخوانی علاقه‌مند کنم و جالب است که در زمان پخش خانواده‌هایی که حتی بچه‌های ۵ یا ۶ساله داشتند و بچه‌هایشان توان خواندن و نوشتن نداشتند هم از علاقه‌مند شدن آن‌ها به شاهنامه می‌گفتند و این برای من اتفاق بسیار خوشایندی بود. متأسفانه همانطور که پیش‌تر گفتم شرایط سینمای کودک بسیار بد است و اگر حمایت نهادهای دولتی نباشد ساخت فیلم تقریباً غیرممکن است. همیشه مسئولان شعارهای خوبی برای حمایت از این سینما مطرح کرده‌اند اما هیچ‌گاه عملکردی که شاهد بودیم در حد شعارهای مطرح شده نبوده و واقعیت موجود در سینمای کودک بسیار ناامیدکننده است.
این کارگردان درباره موضوع فیلم «والدین امانتی» توضیح داد: اولین مسئله‌ام برای ساخت یک فیلم کودک و نوجوان سرگرم‌کننده بودن اثر است. در «والدین امانتی» یکی از مفاهیمی که مدنظر داشتم مسئله محیط زیست بود. متأسفانه محیط زیست ما با بی‌توجهی در خطر از دست رفتن است و به نظر من بسیار مهم است که نسل جدید نگاهی دلسوزانه به محیط زیست داشته باشد.
وی افزود: لوکیشن فیلم «والدین امانتی» در جنگل‌های هیرکانی است که درخت‌هایی مربوط به قرن‌ها قبل در آن حضور دارند و شاید برخی درختان مربوط به چهارهزار سال پیش باشند اما متأسفانه امسال شاهد بودم که نزدیک به ۳۰ تا ۴۰ هزار درخت را قطع کرده‌اند تا یک پارکینگ بسازند و اتفاقاتی اینچنین نشان می‌دهد که ما درباره محیط زیست نیاز به فرهنگ‌سازی داریم. همانطور که گفتم یکی از دغدغه‌های من همین مسئله بود و قصد داشتم اهمیتش را به کودکان گوشزد کنم و فکر می‌کنم مهم‌ترین مسئله برای نجات محیط زیست این است که به کودکانمان حفاظت از آن را آموزش دهیم. موضوع بعدی که در این فیلم مدنظر داشتم موضوع خانواده و احترام به پدر و مادر بود. خانواده برای من کلمه‌ای قابل احترام است و سعی کردم در قالبی سرگرم‌کننده اهمیت آن را برای کودکان و نوجوانان بازگو کنم.
قناعت در پایان اظهاراتش تأکید کرد: خوشبختانه از نتیجه کار و محصول نهایی رضایت دارم و اکران آنلاین نیز تا الآن برایم با بازخوردهای خوبی همراه بوده و از مسئولان فیلم‌نت نیز تشکر می‌کنم که شرایطی را برای اکران این اثر فراهم کردند.
۲۲۰۵۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900919
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است